15 april 2010: Afscheid

Gisteren sla ik maar over.
Niet omdat het slecht was maar omdat we gisteren echt de toerist hebben uitgehangen.
Lekker de stad in, winkeltjes kijken, biertje drinken en als sluitstuk een afscheidsdiner met ons vieren in een van de parels van de Chileense haut-cuisine. Een geweldig 3 gangen diner, lekker wijntje erbij en voor 30 euro eet je je buikje heerlijk rond. Ben bang dat er van afvallen niet veel terecht gekomen is deze reis.

Vandaag hebben we afscheid genomen van Tim en Gary. Zij zijn nu op weg naar Santiago, vanwaar ze via Sao Paulo hun echtgenotes treffen en dan ergens in Argentinië nog een paar dagen doorbrengen onder een waterval.
Weer ruimte in de kabine dus. Als ik dadelijk klaar ben met het blog, ga ik mijn bagage inpakken om morgenvroeg (vrijdag) naar Santiago te reizen. Van daaruit vlieg ik dan op zaterdag naar Sao Paulo om Juliette op te halen en vervolgens nog 2 weken in Brazilië door te brengen bij vrienden uit mijn werkzaam verleden.
Tenminste..........als die vulkaan op IJsland geen as in de vliegtuigmotoren strooit! Dat ding kan onze gepland verblijf in Brazilië aardig in de war gooien.

Deze reis heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Soms was het net werk, maar altijd in een gigantisch mooie omgeving, met fijne mensen om me heen, met een fantastische verzorging op een schip uit de vorige eeuw, getuigd en gezeild zoals het vroeger was: met louter wind- en spierkracht.
Ik ga het nog missen............

Dit is dan ook de laatste entry in de blog. Ik ben niet van plan om tijdens onze vakantie in Brazilië ook het blog bij te houden. Ik ga eens 2 weken niets doen en van Juliette en Brazilië genieten.

Met dank aan mijn trouwe lezers en tot ziens op "Vaarttuig avonturen".

13 april 2010: aankomst in Valparaiso

Zoals gisteren gemeld werd inderdaad om 04:00 het anker gehesen en de motor gestart. Ik heb met succes mijn neiging om op te staan bevochten en me dus lekker nog een keer omgedraaid om pas om 07:00 uur op te staan.
De dag begon veelbelovend. Weliswaar een ochtendnevel op het water maar als je omhoog keek zag je al het veelbelovende blauw van een zomerse dag.

kleurrijk Valparaiso

Intocht in Valparaiso

De Velas Sud-America is een HEEL groot ding in Chili, dat zie je nu pas bij het benaderen van de eerste grote stad. Alle tall ships zijn al aan het oplijnen en zien er fantastisch uit onder vol zeil en onderling op een kabellengte afstand. In de lucht gonzen de helikopters en om ons heen wordt het steeds drukker van kleine bootjes, jachtjes, zodiacs en noem maar op. Niet zo gigantisch druk als tijdens een Sail Amsterdam, maar het heeft wel sfeer.

Dit keer dus een echte parade. De Chileense marine lag met alles wat ze heeft in een rechte lijn  opgelijnd uit de haven. Ik moet ze nog een keer natellen, maar minstens 8 fregatten en korvetten lagen achter elkaar, terwijl de tall ships in kiellinie erlangs voeren. Dat alles gebeurde in de komvormige baai van Valparaiso en moet vanaf de 42 heuvels waarop de stad gebouwd is een grandioos gezicht geweest zijn. Vanaf het eigen schip heb je niet echt overzicht, maar ook voor ons zag het er ook prachtig uit (inclusief het lossen van saluutschoten vanaf de Libertad).

Saluutschoten van de (Argentijnse) Libertad

In de haven hetzelfde ritueel als bij vertrek uit Punta Arenas, elk schip wordt uitgebreid verwelkomd door een militaire band. De grote opleidingsschepen van de diverse Zuid Amerikaanse landen worden nogal on-ceremonieel door 2 sleep/duwboten dwarsuit tegen de kade gedrukt, maar Klaas zou Klaas niet zijn wanneer hij niet op eigen kracht zou aanleggen! Gewoon ouderwets, spring aan land en op de schroef tegen de kade aan en dat alles met alle zeilen op (gelukkig nauwelijks wind!)
Ook de andere tall ships maken er nogal een show van. Sommigen hebben zelf ook een band aan boord die speelt, maar anders hebben ze wel het hele cadettenkorps de ra's ingejaagd om daar mooi te staan wezen en in sommige gevallen zelfs te staan zingen.

de helden van Chili

Na al dat gedoe zijn we in de middag de stad ingegaan. Vanaf het schip is het zo'n 20 min. lopen om in het centrum te komen. De eerste indruk is van een rommelig, slecht onderhouden maar reuze gezellige stad.
Er is wel een centrum, maar dat is de plaats waar leger en marine (die zeer nadrukkelijk aanwezig zijn) hun hoofdkantoren hebben en waar de grote standbeelden van de Chileense (militaire) helden staan. Als ze hun straten net zo goed zouden onderhouden als hun standbeelden, dan zag de stad er een stuk beter uit.

Steile straatjes en veel sfeer

De sfeer komt pas echt naar boven wanneer je een van de stokoude funicular's (steile liftjes de berg op) omhoog neemt en op een van de heuvels terechtkomt. De wijk Concepcion bijvoorbeeld is schattig, met huizen in vele kleuren, kleine winkeltjes, restaurants, doorkijkjes en erg vriendelijke mensen.
Gerrit heeft nog een hotel geboekt (gerund door Belgen, hoe krijg je het gevonden....) en na een biertje op een prachtig terras terug naar het schip voor diner.

12 april 2010: een dagje lammen

Zoals gebruikelijk werd ik behoorlijk gestraft voor onbezonnen inname van alkohol.
De meeste mensen worden dronken en daarna ziek, ik word niet dronken, alleen maar ziek.
Het begint met een hoofdpijn die met geen 6 asperientjes te onderdrukken is en waarin alle licht en geluid teveel is. Vette pech dus aan boord waar altijd lawaai is en vannacht dus extra. Er stond een stevige wind en de Zodiacs lagen naast het schip, waardoor de stalen haken van de ankerlijn ritmisch tegen de romp sloegen, zo'n beetje naast mijn hoofd.
Het was dus een moeilijk nachtje. Mijn prostaat heeft het sowieso al moeilijk maar met al dat bier was er dus geen houden aan. Om de haverklap er uit om te plassen, aspirientje te nemen, weer te gaan liggen en proberen het bonken te negeren, vergeefs!

prachtige zonsopgang

Tegen acht uur eruit gegaan om te zien of koffie en frisse lucht hielp, maar nee hoor.
Dus maar weer terug in het donker en naar het ultieme redmiddel gegrepen. Voor een aanval van migraine heb ik een paar neusspray's bij me. Vandaag getest of die ook tegen een kater helpen en jawel!!
Om 9 uur ingenomen en om half elf was ik klaar voor het ontbijt. Alleen jammer dat er geen ontbijt meer was......

We zijn nog steeds gebonden aan het schip dat we niet mogen verlaten. Pas tegen 12 uur kwam de Chileense douane en de mannen van het Ministerie van Landbouw aan boord om het schip vrij te geven.
Om 2 uur, na de lunch (nog meer barbecue van gisteren), gebeurde dat onder voorbehoud van Sirius: de scheepshond mag in geen geval van boord!.
Het verdere nieuws is dat we morgenvroeg om 04:00 uur het anker lichten en naar een verzamelplaats iets ten noorden van Valparaiso varen. Vandaar gaat het in optocht naar Valparaiso waar we als vierde gaan aanleggen aan de pier. Het is dan de 13e april, terwijl de oorspronkelijke verwachting was dat we pas de 16e zouden aankomen. We kunnen in ieder geval tot dat moment aan boord blijven, dus ik heb nu een paar dagen om de stad te bekijken alvorens ik op de 16e naar Santiago reis.

11 april 2010: de race alweer voorbij

Bijschrift toevoegen

Het einde van de race die geen race was

Kon vannacht niet slapen. De wind is nog verder toegenomen en het schip gaat behoorlijk te keer. Regelmatig schiet de haak van de douchedeur (onze enige bron van frisse lucht) die dan vervolgens eerst tegen de kastdeur knalt en dan tegen het haakje wat natuurlijk tussen deur en sponning hangt. Je moet er dus uit om de deur weer op de haak te zetten (dicht maken is geen optie, wordt veel te warm) en na de volgende heftige golf begint het weer opnieuw. Hoe laat precies weet ik niet, maar op een gegeven moment ging de scheepshoorn ten teken dat we over de finish gingen. Vanaf dat moment werd het rustiger, alhoewel de motor wel aanging. Nog wat later hoorde ik het anker vallen en toen viel ik pas in slaap.

voor anker in Green Bay

Wat later werd ik gewekt door Tim: de hondenwacht begon! Echter hij vertelde me te blijven liggen omdat alleen de ankerwacht nodig was. Na een half uurtje hoorde ik Gerrit en Tim ook weer in hun bunk kruipen en uiteindelijk viel ik in slaap. Het zal 05:00 uur geweest zijn.
Om half acht was ik weer wakker. Gary en Tim waren al op en Gerrit was een enorme boom aan het omzagen. Snel gedoucht en na een licht ontbijt (we eten veel te veel) naar buiten. We liggen in een kleine baai "de groene baai" net iets ten zuiden van Valparaiso, samen met de Chilenen (Esmeralda), Argentijnen (Libertad), Spanjaarden (Sebastian del Cano) en Brazilianen (Cisne Branco). Lijkt me een vreemde gewaarwording voor de bewoners op de omringende hellingen hun baai ineens gevuld te zien met 5 tall ships, die er gisterenavond echt nog niet lagen!

Het zonnetje schijnt en zo vroeg in de morgen voelt de temperatuur al aan als 13 - 15 graden. Beloofd een mooie dag te worden......en geen wachten draaien!

het einde van de reis wordt gevierd.

De hele middag is in beslag genomen door een beetje lui in de zon te liggen, te lezen, en veel te vroeg beginnen met drinken. Maar ja: het was gezellig om met 8 man rond een kleine deck-house tafel te zitten en elkaar sterke verhalen te vertellen terwijl het ene na het andere rondje bier op tafel komt. Het borreluur ging haast vanzelf over in een enorme barbecue op het tussendek, waar de bemanning een tent had opgezet inclusief feestverlichting, pavoisering en een DJ installatie met een paar fikse speakers.
Karbonades, kippepoten, worsten, antartica vis, gepofte aardappelen, salades en legio sausen en natuurlijk nog meer bier. Na het eten kwam de DJ op oorlogssterkte en werd er volop gedanst door jong en oud. Het bier moest plaatsmaken voor de Beerenburger, maar helaas dans je dat er niet echt af....
Ik moet bekennen dat ik niet helemaal fris meer was toen ik tegen een uur of elf mijn bunk opzocht waar mijn 3 maten al stevig lagen te zagen........partypoopers! (maar wel verstandig).

10 april 2010: de race is begonnen.

07:30 eruit, snel ontbijt en naar buiten. Na 2 dagen wachten gaan we zowaar starten om 09:00.
Er staat een lichte bries en de andere schepen liggen overal om ons heen. Naarmate we dichter bij 09:00 uur komen, kruipen ook de schepen naderbij om een zo gunstig mogelijke positie t.o.v. de startlijn te krijgen. We gebruiken de tijd om de zeilen te zetten. Om 09:00 blaast Klaas de grote hoorn en zijn we onderweg. Prachtig gezicht al die schepen zo dicht bij elkaar met zoveel mogelijk zeil op.

De eerste uren na de start zo we nog volop bezig om skysails en stunning sails te plaatsen voor extra zeilen. Niet dat dat zoveel helpt: wij zijn duidelijk de kleinste van de groep en lengte is nu eenmaal snelheid. We konden nog een tijdje de Argentijnse Libertad bijhouden, maar toen die eenmaal hun problemen met de Mizzen mast hadden opgelost liep ook zij van ons weg.

3 uur na de start is de Cisne Branco ("Witte Zwaan" uit Brazilië) al aan de horizon verdwenen. Zij is het zusterschip van de "Stad Amsterdam" (in Nederland gebouwd bij Damen) en deze 2 schepen worden algemeen erkend als de snelste, vierkant getuigde, schepen ter wereld. Wij bungelen achteraan in het veld, samen met de Spanjaarden. Er speelt zich een aparte race af tussen de Argentijnen en de Chilenen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.

Het weer blijft voorlopig zacht en we lunchen opnieuw buiten en genieten nog van een mooie middag, met tussendoor hard werken aan de zeilen.
Dat werk gaat geruisloos over in onze middagwacht van 16:00 tot 20:00. Naarmate de middag vordert neemt de bewolking en de wind toe en sturen onder zeil is een aparte belevenis. Goed koers houden is een vereiste, want de stand van de zeilen en de koers hangen nauw samen. Eeen paar graden afwijking en zeilen beginnen te klapperen en het schip begint op te loeven.
Tegen het diner waait het 20 knopen met vlagen naar 25 knopen (kracht 5-6). We gaan praktisch voor de wind en dat betekent dat alles wat we hebben, inclusief de sky sails en stunning sails (extra verlenging van de ra's, ver buiten de romp) zijn bijgezet om zoveel mogelijk snelheid te maken. Op een gegeven moment maken we zelfs 10,5 knopen, helemaal niet gek voor een oude dame van bijna 100 jaar!! Intussen horen we wel via de radio dat de Cisne Branco 13 knopen doet, dus over een eerste prijs maken we ons geen illusies!
Na de wacht weer een praatje van Klaas: met deze snelheden gaan we vannacht al over de finish, dus het wordt een uitermate korte race!
Na zijn praatje naar bed. We zijn bekaf van al dat werk en moeten om 04:00 weer aan de bak voor de hondenwacht.

09 april 2010: nog steeds geen race

08:30 eruit. Heerlijk ontbijt met een gebakken eitje en spek.
09:00: 3 bellen: mededeling dat start nu staat om 11:00 uur, maar dat de kapiteins elk uur met elkaar in contact staan om te besluiten wat er gebeurd. Wanneer om 15:00 uur nog steeds niet gestart is, motoren we opnieuw 60 mijl noordwaarts en proberen het morgen opnieuw.

11:00 uur Nog steeds geen start, nog bewolkt en een beetje klam

12:00 14:00: middagwacht, mededeling dat om 15:00 besloten wordt of we vandaag nog starten, of anders vannacht 65 mijl naar het noorden verplaatsen om morgenvroeg te starten.

13:00 uur lunch aan dek, zonnetje is doorgebroken, lijken de doldrums wel, vlakke zee, geen wind.
Brengen na de lunch de middag door met een veiligheidsinstructie (Man Over Board) en groepsindeling om de zeilen te hanteren tijdens de MOB procedure.

17:00 uur: Vandaag dus geen start. We gaan vannacht op de motor 65 mijl naar het noorden

20:00 - 24:00 uur avondwacht
Varen op ons gemak op een motor richting noorden. Prachtige heldere sterrenhemel, voor het eerst sinds vele jaren dat ik de melkweg weer zie.
Na de laatse toer snel een borrel gedronken en naar bed. Morgenvroeg 08:00 weer op wacht.
Moet zeggen dat ik het wel zo'n beetje gehad heb met die wachten. Het lijkt wel op werken!

De vogel op de foto is geen eend, maar een albatros die ons zo'n half uur gezelschap heeft gehouden op een spiegelgladde zee. Moest waarschijnlijk ook te hard werken zonder wind!

08 april 2010: geen race

Het was dus weer vroeg dag: 04:00 al buiten waar  het stikdonker was en een beetje nevelig, maar de temperatuur wordt steeds beter. Nog steeds geen wind en de oceaan is vlak als een spiegel, met een beetje deining.
2 toeren gedraaid, 1 op de uitkijk en 1 aan het roer, daarna ontbijt om 07:00. Na het ontbijt geen dienst meer, dus snel naar beneden om te douchen en daarna weer naar bed, toch nog even bijslapen tot 10:30 uur.

Na de lunch, wacht van 14:00 - 16:00. Tijdens onze wacht moeten we over de startlijn van de race (15:00 uur), maar er staat geen zuchtje wind. Ben benieuwd hoe ze dit gaan organiseren.

Niet dus: elke keer wordt de start een uur tevoren met een uur verder geschoven en dit blijft doorgaan tot 20:00 uur. Na het diner(Kippepoot met macedonische groenten en aardappelen) komen de kapiteins bij elkaar op het Chileense schip om te vergaderen over hoe verder. Klaas wordt opgepikt door een Zodiac van de Libertad en neemt Christina mee als tolk. Tegen 21:00 uur komen ze terug. Uitstel van besluit tot 08:00 morgenvroeg en we motoren gedurende de nacht 50 mijl verder naar het noorden.

Onze middernachtwacht is dus simpel. We varen in konvooi met 8 andere schepen met zo'n 5 knopen naar het noorden. Zicht is perfect, geen wind, gladde zee

Na de wacht om 04:00 nog een Beerenburger gedronken en vervolgens naar bed.