Gedurende de nacht was het gaan regenen en dat deed het nog steeds toen wij bovenkwamen. Na een snel ontbijt naar buiten, want we zeilden weer en er was volop aktiviteit aan dek. Hadden weinig tijd om ons te vervelen: als we geen dienst draaien als uitkijk of het stuurwiel bemannen, dan is er altijd wel wat te doen aan de brassen, gordingen, schoten en vallen. En intussen maar regenen: geen stortbuien maar genoeg om kletsnat te worden en onze regenkleding stevig te testen.
Tegen lunch (baked bean soup, toad in a whole, hmmmmm) kwamen we aan op de plaats van bestemming: een eenzame vuurtoren aan de westelijke kant van de straat van Magellaan.
Na de lunch weer in de Zodiacs, om die post eens te bekijken. De Chileense marine bezet op een aantal plaatsen dit soort posten (o.a. ook op Kaap Hoorn) die een jaar lang bezet worden door een gezin: Hij een militair van de Chileense Marine, met zijn vrouw en een kind van 8 jaar. Vader en zoon stonden bij de aanlegplaats op ons te wachten, de jongen redelijk opgewonden van al dat bezoek. Bleek dat ze al op waren vanaf 04:00 uur omdat op dat moment de andere Tall ships begonnen door te komen (zonder aan te leggen).
Wat een eenzaam bestaan! Het eiland heeft anders dan rots en water helemaal niets te bieden. De man heeft geen bootje (mag zijn post niet verlaten) en heeft 24 uur per dag, 7 dagen in de week dienst.
Hij onderhoudt de vuurtoren, registreert het weer en de doorkomende schepen en beantwoordt vragen van die schepen. Samen moeten ze het kind onderwijzen en gelukkig hebben ze dan wel internet met leraren op afstand die de vorderingen in de gaten houden.
Onze scheepsdokter (Berber) was meegekomen om het kind te onderzoeken omdat ze maar een keer per 4 maanden bevoorraad worden en dan andere mensen zien. Gelukkig, alles was OK.
Op de terugweg hebben we de moeder en José (het kind) meegenomen om ze snel het schip te laten zien, kunnen ze weer een heel jaar vooruit op dit uitstapje. Jammer genoeg was de wind ondertussen behoorlijk aangetrokken en moesten ze snel terug voordat de terugtocht te ruig zou worden, dus het bezoek was van korte duur.
Deze excursie duurde precies de 2 korte wachten van 12:00-14:00 en van 14:00 - 16:00, dus toen we weer vertrokken kon de rode wacht weer aan de bak. We dienden door een aantal nauwe passages te laveren en dat deden we onder zeil. Volop werk dus! Zeilen eraf, zeilen erbij, brassen etc. etc. En intussen bleef het gestaag regenen. Was wel een erg interessant traject zo tussen de rotsen en de ......... scheepswrakken. Helaas waren we zo druk met de zeilen dat ik geen tijd had om foto's of film te schieten.
Tijdens de wacht snel het diner genuttigd (spaghetti met een stevige vissaus) en weer aan dek om de wacht af te lossen. Gelukkig was het laatste uur droog en kon onze kleding dus min of meer droog waaien. Hoeven we niet met al die natte textiel in onze kajuit.
Na de wacht een snelle koffie en Beerenburger om warm te worden, vervolgens om 20:45 de bunk in. De wekker gaat weer om 03:30....... Wie heeft beweerd dat dit vakantie is????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten