dinsdag 13 april 2010

03 april 2010, Puerto Eden

Voor de middernachtwacht ga ik niet naar bed, de anderen wel.

Ik heb in de bibliotheek een boek gevonden en ben dat gaan lezen. Waarom gaan al die boeken over de poolgebieden vaak in combinatie met verschrikkelijke scheepsrampen of mensen die overboord slaan en vervolgens een vreselijke dood sterven?
Heb wel wat gedut boven mijn boek, maar was redelijk fit toen de wacht begon.

De 3 wachten (Rood Wit en Blauw) zijn op hun beurt in 3 secties van 4 personen ingedeeld, A, B en C sectie die elkaar om het half uur aflossen.
Vandaag waren eerst waren C- en A-sectie aan de beurt en natuurlijk begon het net te regenen toen wij naar buiten kwamen om 01:00 uur. De eerste toer was aan het roer en verliep zonder incidenten. De koers die we hadden zouden we nog 1,5 uur aanhouden. De tweede toer (als uitkijk) begon om 02:30. Behoudens 2 keer dolfijnen aan de boeg voor heel korte tijd, geen incidenten.
In principe ben je daarna klaar. We voeren geen zeil en is er behalve stuurwiel en uitkijk niets te doen. Maar je bent solidair en je weet maar nooit dus we bleven zitten tot C-Section weer terug kwam. Toen was het half vier en vielen de ogen echt dicht en zijn we toch maar gegaan.
Om kwart voor acht werden we gewekt door Annelies met de mededeling dat over een half uur de landing zou beginnen, dus snel eruit.
We lieten iets over acht het anker vallen in een kleine baai met daarin het dorp "Puerto Eden". Nou: weinig paradijselijk dus. Het is een kleurige verzameling huisjes om de halve baai heen, met daarin een paar grote gebouwen (school, hospitaal) en de rest kleintjes. Als je dichterbij komt zie je dat het merendeel van de huizen behoorlijk vervallen zijn of anders zwaar onderhoud nodig hebben. Eenmaal aan land, na een staand ontbijt, zijn we via een houten voetpad dat om de hele baai heenloopt, het dorp ingegaan en werd de werkelijke staat van onderhoud pas goed duidelijk, veel leegstand en een hoop vervallen boten en huizen.

Het dorp heeft nu nog 153 inwoners. Het schijn veel groter geweest te zijn, zo'n 800 inwoners, maar door de "rode pest" verloren veel vissers hun middelen van bestaan en zijn naar elders vertrokken. De "rode pest" is een plotseling ziekte in de schaaldieren waarop de bewoners vissen.
De ziekte is intussen voorbij, de baai en omringende wateren zijn helder en schoon, maar de schaaldierenstand is nog niet hersteld, dus ook de vissers blijven weg. Ik ben bang dat ze ook niet meer terugkomen wanneer ze elders werk gevonden hebben in meer vriendelijke omstandigheden. Het is prachtig maar de omstandigheden zijn verschrikkelijk zwaar. De baai heeft een rijke natuur en een nationaal park met tientallen soorten varens, bomen en een grote rijkdom aan vogels. Ik heb zelfs kolibri's gezien en een enorme hommel. Om 10:00 begonnen we weer terug te shuttelen met de Zodiacs en om half elf werd het anker weer gelicht.

Luch: dit keer aspergesoep met ham en een quiche met de broccoli van gisteren.
Na de lunch weer op wacht van 12:00 tot 14:00 uur. Tijdens deze wacht gingen we door de "English Narrow", een nauwe doorgang met daarin een aantal slingers. Het is maar wat je nauw vindt. Dan is de bocht in de Maas bij Kerkdriel ook nauw, maar er is ruimte genoeg voor 5 schepen als de "Europa" naast elkaar. Echter, zoals de loods uitlegde: ze varen hier ook doorheen met grote vrachtschepen van 180 meter lengte en 14 meter diepgang, tja dan ziet het er toch anders uit!

Om 02:00 was er weer alle hens aan dek. Klaas legde uit dat we bijna aan het eind zijn van onze tocht tussen de eilanden door en na het diner de oceaan weer opzoeken om om een groot schiereiland heen te gaan. De wind is nog steeds noordelijk(dus tegen), maar de golven komen uit zuidwest. Wind tegen stroom: dat belooft een onrustige nacht te worden.

Nadat we nog even gewacht hebben tot we het wrak van de "Captain Leonidas" waren gepasseerd, zijn we en-masse de bunk ingedoken om wat achterstallige slaap in te halen.

Na dit middagslaapje naar de bibliotheek gegaan om het blog bij te werken. Terwijl ik daar mee bezig was, kwam Annelies langs met stukjes van een gerookte vis (Kabeljauw??)die een van de Chileense loodsen op de kop had getikt in Puerto Eden. Lekker: heeft inderdaad iets weg van gerookte paling.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten